‘Tijdens de opname van Het Dilemma werd ik door het panel geadviseerd om geen overhaaste beslissingen te nemen. Desondanks deed ik in de laatste minuten spontaan de belofte dat ik mijn bedrijf per 1 januari 2016 zou overdragen. Ik ben niet zo’n ster in het luisteren naar advies dat me niet past. Men gaat toch van zijn eigen perspectief uit.’

Roel den Braven, inmiddels 63, bouwde Belned in Raamsdonksveer eigenhandig op. ‘We zijn sinds 1978 specialist in beglazingsmaterialen en toeleverancier van glas- en schildersbedrijven. Ik heb de panden gebouwd en de mensen in dienst genomen. Alle producten die we verkopen zijn mede door mij bedacht en ontwikkeld. Het is mijn kindje.’

Bemoeial
‘Toen ik op tv die verrassende uitspraak deed, reageerden mijn zoons verbaasd en blij. Ik voelde ook oprecht dat dit het juiste moment was. Albert en Ronald werkten al langer mee en wilden mijn vertrouwen om vanaf nu zelfstandig, zonder mijn inmenging, de leiding over te nemen. Ik ben nou eenmaal een bemoeial en dat kan voor wrijving zorgen, hoewel de irritaties gelukkig nooit hoog zijn opgelopen. Per 31 december 2015 kwam Belned zoals beloofd officieel op naam van de jongens, maar in eerste instantie veranderde er weinig tot niets. Het bleek voor mij gevoelsmatig te snel. Uiteindelijk heb ik ruim twee jaar nodig gehad om het echt los te kunnen laten.’

Onbegrijpelijk
‘In het adviespanel zat een ervaringsdeskundige die zijn familiebedrijf had overgedragen aan een dochter, om er daarna nooit meer een voet over de drempel te zetten. Onbegrijpelijk! Ik vermoed dat hij dat kon omdat hij de vierde generatie van hun  familieonderneming was. Als eerste generatie Belned adem ik dit bedrijf en ken ik alles door en door. Ik zie kansen en kan problemen voorspellen. Daarom bleef ik ook na de overdracht bij mijn kinderen de wind uit de zeilen halen, om ze voor eventuele risico’s te behoeden. Terwijl zij juist wilden bewijzen dat ze op eigen benen konden staan.’

Krenten in de pap
‘Nu gaat het uitstekend. Ik zie steeds minder en dat is goed. Zie ik toch iets wat me niet zint dan hou ik mijn mond. De nieuwe mensen die hier werken zijn ook door hen aangenomen en niet meer door mij. Achteraf merk ik pas - nu ik het eindelijk durf los te laten - dat zij daardoor als nieuwe directie eigenhandig dingen gaan creëren, in plaats van mijn werk te continueren.’ Lachend: ‘Ik moet zelfs toegeven dat zij het soms beter weten! Ik ben nog maar 40-50 uur per week aanwezig en dan alleen voor de krenten in de pap; werkzaamheden die ik leuk vind. Bovendien heb ik hier een fitnessruimte waar ik sport.’

Weer even onmisbaar
‘Af en toe vragen mijn zoons of ik iets kan overnemen en krijg ik een opdracht van hen. Dan voel ik me weer even onmisbaar; heerlijk! Toen ik met Belned begon en proefde van mijn vrijheid als ondernemer, wenste ik mijn kinderen dat ook toe. Het is fijn dat ze het overgenomen hebben. Naast dit bedrijf heb ik nog een restaurant in Gorinchem wat door mijn jongste zoon Michel gerund wordt. Met zoon Tomas, die muziekproducer en deejay is, ben ik bezig met de bouw van een studio. En dan hebben ze alle vier hun bestemming gevonden.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema