Een prachtig herenhuis aan de Raadhuisstraat in Breda is het zakelijke adres van Aad Ouborg (59). ‘Deze omgeving hoort bij mijn zakelijke stijl en eigenlijk is dat waar het allemaal om draait. Geef mensen warmte. En meen dat ook, anders prikt men er zo doorheen.’

We nestelen ons bij de openhaard in gemakkelijke stoelen en krijgen cappuccino met een koekje. Niet echt een saai directiekantoor. ‘Sociaal contact, daar draait het om. Eigenlijk is het minder leuk geworden met al die social media. Onpersoonlijker. Mijn dochter telde pas het aantal berichtjes op dat ze in één dag ontving per mail, whatsapp, Facebook en ga zo maar door. Het waren er 500. Daarnaast heb je tv, Netflix en studie of werk. Vroeger bestond er geen burn-out. Vind je het gek dat tegenwoordig ieders hoofd overloopt?’

Verslaving
‘Ik ben een echte streber, maar sta elke morgen op met de gedachte ‘ik heb er zin in!’. Een nieuw project houdt mij op een positieve manier bezig. Ook ik lig wel eens wakker maar niet vanwege zaken; de kinderen zijn mijn grootste kwetsbaarheid. Ik hoop dat - wanneer ze alle vijf voor 100 procent op eigen benen staan - ik ze op een dag los kan laten. Een aantal van mijn oude vrienden leeft niet meer en dat zet je soms aan het denken. Nou leef ik redelijk gezond. Ik heb maar één verslaving: om 17.00 uur drink ik Coca-Cola.’

Te veel zenuwen
‘Mijn definitie van een ondernemer is iemand die succesvol wordt in hetgeen waar hij goed in is. Stiekem wist ik al vroeg dat ik anders ben. Ik hou ervan om mensen te verrassen. In mij schuilt een beetje een artiest. Met Tonny Eyk en Cas Spijkers ben ik de hele wereld over gegaan om ons merk te promoten. Dat was geweldig. Ik heb in het verleden zelfs geauditeerd bij de KRO als opvolger van Willem Ruis. Maar ik had dat niet gekund, achteraf gezien. Te veel stress in zo’n vak. Mijn kinderen lijken geen podiumvrees te hebben. Ik ben zo trots wanneer Florentine en Tim speechen, bijna moeiteloos krijgen ze de zaal plat.’

Een hele toer
‘Mijn oudste drie - Tim, Florentine en Nikki - heb ik geholpen met ondernemen, bij de jongste twee ben ik het niet meer van plan. Het is al een hele toer om één merk succesvol in de markt te zetten, laat staan vijf. Lotte is meer een creatieveling, Jaap probeer ik zachtjes een andere kant op te dirigeren. Vergis je niet; elk nieuw merk betekent een aanslag op je leven.’ Aad verduidelijkt: ‘Tegenwoordig is het ingewikkelder omdat de markt transparant geworden is. Op internet kun je altijd wel een lagere prijs vinden voor hetzelfde soort product. Daarom leggen we de focus nu op innovatie. Zoals onze koffer met ingebouwde weegschaal. Mensen denken: ‘Wauw dat is handig, hoe verzinnen ze het?’ Bij ons ontstaan die ideeën nog steeds voornamelijk aan de ontbijttafel of bij de koffie. Maar dan nog moeten alle facetten kloppen: product, prijs, kleur, service, promotie.’

We zijn te tolerant
‘Nederland is een fijn land. Maar we zijn te tolerant geworden. In elk ander land waar ik kom, passen nieuwkomers zich aan, anders zijn ze niet welkom. Ik erger me bijvoorbeeld aan die opstootjes rond Sinterklaas. Vrijheid van meningsuiting is goed, agressie nooit. Maar een politieke carrière ambieer ik niet, ik vind het een slangenkuil; niks voor mij. Ik blijf nieuwe projecten en ideeën aanpakken. De hele maand februari ben ik op Curaçao, daar heb ik een prachtig verborgen landhuis gekocht naast Avilla Beach wat we gaan verbouwen en exploiteren. Al mijn hele leven hoor ik als ik iets nieuws start: ‘het lukt je toch niet’. En elke keer word ik dan extra fanatiek. Het lukt me namelijk wel.’

‘Bourgini’, waar denk je dan aan?
‘Mijn dochter Nikki studeerde af op een nieuw merk huishoudelijke apparaten, wat we samen in de markt hebben gezet. We zochten een goede naam; het werd Bourgini. Waar denk je aan als je ‘Bourgini’ hoort? Italiaans design, Lamborghini, beetje chique en Bourgondisch. Als je de producten vervolgens ziet, klopt die naam en verwacht je een prijskaartje dat er niet om liegt. Verrassing: het blijkt zeer betaalbaar te zijn! Bam, dat werkt! Het is een groot succes.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema