ANAC Carwash: Frismakers van een privédomein

Lex Peters (57), samen met broer René directeur/eigenaar van ANAC Carwash, brengt het luchtig. Maar wanneer ik later het artikel lees blijkt het pure ernst en een grote eer. ANAC Carwash is toegetreden tot de Car Wash Hall of Fame.


Uitgave: Nov-Dec 2017
Thema’s: Carwash Interieur

De ICA, een internationale branchevereniging gevestigd in Chicago USA representeert meer dan 15.000 autowasbedrijven in 24 landen. ANAC Carwash wordt geroemd vanwege haar focus op innovatie en ook haar inzet voor goede doelen. Lex: ‘Wij hebben het geluk dat we zelf gezonde kinderen hebben. Een ziek kind stagneert je leven. Daarom sponsoren we graag goede doelen als het Ronald McDonald huis. Wat die stichting doet is fantastisch, ze biedt veiligheid en rust voor gezinnen die het erg moeilijk hebben. Bovendien is het efficiënt en goed georganiseerd.’

Blanco stukje krant
Over innovatie gesproken. Lex: ‘Ik reed in Stuttgart en zag boven de snelweg een parkeergarage. Toen viel bij mij het kwartje: dit moeten we bij onze carwash in Breda ook doen. Optimaal gebruikmaken van de grond! Zo snel als ik kon pakte ik de krant van de achterbank en maakte op een blanco stukje papier een principetekening.’ Inmiddels is die tekening al bijna gerealiseerd en mag ANAC Breda zich de grootste overdekte autowasstraat van Nederland noemen. Lex: ‘Net als in Tilburg en Nijmegen wilden we een interieurbaan maken. Een lopende band waarop onze medewerkers het interieur van auto’s, in ongeveer negen minuten, schoonmaken. Daar was te weinig ruimte voor. Dus besloten we een verdieping aan de bestaande bouw toe te voegen. Een investering van ruim 2 miljoen euro.’

Tuinieren
‘Nu hebben onze klanten de keuze, zelf de auto wassen of laten wassen in de wasstraat. Doe-het-zelf autowassen kan in één van de achttien wasboxen op de begane grond, waarna ze naar boven rijden om daar op één van de 35 stofzuigerplaatsen de auto van binnen uit te zuigen. Dat is bijna recreatief te noemen, net zoiets als tuinieren. Je betaalt een toegangsprijs en doet er zolang over als je wilt. De wasboxen zijn geen duistere peeshokjes, ze zijn van glas en open. Boven is het ook lekker ruimtelijk gehouden. Die onderbewuste beleving vind ik belangrijk; het is een prettige plek, niet benauwd, alles is overzichtelijk. Dat zorgt voor een veilig en vrij gevoel. Het veiligheidsgevoel is tegenwoordig steeds meer een issue. Je kent toch van die parkeergarages waarin je je unheimisch voelt? Als in een Duitse krimi? Nou hier heb je dat niet.’

Op de lopende band
‘De andere manier is het laten wassen van de auto in de wasstraat. Na een polishbehandeling bieden we de mogelijkheid om voor 10 euro extra de auto van binnen schoon te laten maken. Het proces gaat als volgt: na de wasstraat komt de auto in een volgende ruimte, op een lopende band van 55 meter lang. Met een team van zeven tot tien medewerkers zemen we de ramen van binnen, ook het dakraam, en maken we het dashboard schoon. Dan gaan de matjes eruit en door de mattenklopper. Vervolgens stofzuigen we het hele interieur en poetsen dorpels en deursponningen. Als finishing touch spuiten we, desgewenst, een lekker luchtje in de auto. De klant stapt weer in en gaat door naar de poetsmachine, waar de auto een waxlaagje krijgt, wat wordt uitgepoetst. En de auto is als nieuw.’

Harde kern
Hoe komt ANAC aan zulk gemotiveerd, charmant personeel? ‘We hebben geen personeel maar medewerkers, eind volgend jaar zijn dat er 230, voor wie we zorgen dat alles klopt’, zegt Lex. ‘Er is een goede harde kern. Mensen moeten hier een fijne plek hebben. De randvoorwaarden kloppen: een goed salaris, super machines en het team is gezellig. Als je een aggenebisse plek hebt, krijg je dito personeel. Hier laat niemand een papiertje op de grond liggen. Er komt voor de medewerkers veel bij kijken: techniek, schoonmaken, de omgang met klanten. Iedereen heeft duidelijk eigen verantwoordelijkheid. Ik zeg altijd: ‘Laat je familie maar langskomen!’ We zijn trots op ons bedrijf. En ze mogen alles van me weten.’ Lachend: ‘Zelfs mijn pincode. Er staat toch niks meer op de rekening.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema

< Alle thema's