Ik ben een Surinaamse, Brabantse en Nederlandse vrouw. Zwart, bruin of pimpelpaars als het moet. Ik lig niet wakker van etiketjes. Ik schreef tien jaar lang een column in het Financieel Dagblad en zat elf jaar in het bestuur van BZW.’

Grace Boldewijn (54), directeur/eigenaar van BoCari Groep, verduidelijkt: ‘De Brabants Zeeuwse Werkgeversvereniging.’ Lachend: ‘Vind daar maar eens bruine vrouwen in het bestuur.’

Surinaamse roots
‘Toen ik door EFBWBO (European Federation of Black Women Business Owners) tot Zwarte Zakenvouw van Nederland werd uitgeroepen, gingen er veel deuren voor me open. Het gaf, ook internationaal, erkenning. Maar tegelijk was er kritiek. Hoezo maakten alleen gekleurde dames kans op die titel? Kijk naar de wedstrijd ‘Zakenvrouw van het jaar’, de prix Veuve Clicquot. Die bestaat al sinds 1972 en is tot nu toe alleen toegekend aan blanke zakenvrouwen. Geef geen kritiek, denk ik dan, want je referentiekader klopt niet.’

Niet allemaal ingenieurs
‘Misschien zijn het mijn Surinaamse roots die me geleerd hebben respect te hebben voor iedereen. Qua afkomst, kleur of status. Dus ook voor de schoonmaakster of de man van de beveiliging. We kunnen niet allemaal ingenieur of advocaat worden. Zoek je doel en probeer het te bereiken. Mijn doel was om ondernemer te worden. Na de hts heb ik eerst bij Philips Lightning in Roosendaal gewerkt om te promoveren op het dynamische gedrag van glas. Toen ik daarna chemische techniek ging studeren aan de TU in Eindhoven, was ik mijn zaak al begonnen. Ik studeerde ’s nachts. De collegebanken, met alle theorie, frustreerden mij. Toch deed ik wat de professor zei en zorgde voor goede cijfers. Mijn titel Master of Science gebruik ik amper, maar wordt voornamelijk in Suriname erg belangrijk gevonden.’

Intuïtief
Grace: ‘Ik ben als visionair steeds bezig om nieuwe wegen te bewandelen. Ik kan goed in scenario’s denken en zie verbanden die voor anderen nog abstract zijn. Ik vertaal ze naar een duidelijk doel en stippel de te bewandelen weg uit. Ik voel me gedreven om oplossingen te bedenken, bijt me in vraagstukken vast en laat niet los. Ook niet als het complexe dilemma’s betreft. Ik zie mezelf als een conceptueel vernieuwer, die vaart op haar kennis en intuïtie.’

Eerste stap
‘De BoCari Groep begeleidt het technische proces tussen grondstof en product en is actief op het gebied van de (petro)chemie, voedingsmiddelenindustrie, tankoverslag en industriële automatisering. Wij startten projecten op in Koeweit, Suriname en op Curaçao en outsourcen een gedeelte van het programmeren in India. BoCari is mijn bron van inkomsten. Maar mijn grootste kick vind ik in mijn laatste onderneming: The First Step To. Daarin begeleid ik statushouders met wie ik via de gemeente in contact kom. Ze waren in hun thuisland ondernemer en willen in Nederland opnieuw voor zichzelf beginnen.’

Kapitaalvernietiging
Fel: ‘Door alleen de negatieve kanten van vluchtelingen te zien, bewerkstellig je kapitaalvernietiging. Een ondernemer is een apart en creatief ras, bij wie het gaat kriebelen om weer in actie te komen. Mensen die hier nieuw zijn, komen vaak onbedoeld in de schulden omdat ze dingen niet begrijpen. Dat gebeurt al met zoiets simpels als parkeerboetes in een vreemde taal. Samen met Conchita (belastingadviseur en boekhouder), Astrid (registeraccountant), Jovanka (jurist) en Romano (compliance officer) helpen we met coaching, taal, weten regelgeving en fi nanciële problemen. Want als je kind honger heeft of je maakt je zorgen om huurachterstand, kom je niet tot ondernemen.’

Investering in de toekomst
‘Wij coachen die mensen naar succes en geven omzetgarantie; binnen zes tot negen maanden zijn ze al uit de uitkering. Daarbij houden we hier evenementen, zoals een assessmentdag met Avans Hogeschool, workshops over ondernemerschap en netwerkborrels. Behalve dat het heel bevredigend en succesvol werk is, investeer ik hiermee ook in mijn eigen toekomst. Wanneer in de thuislanden van mijn prospects alles is opgelost, is mijn netwerk enorm.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema