Verder heeft Rick Bond (56), die samen met zijn broer Marcel de directie van Bond Seafood vormt, alle grapjes wel gehoord. De naam is dus Bond, Rick Bond, en de wortels van het familiebedrijf gaan terug tot het jaar 1741. ‘Visserij vormt ruim anderhalve eeuw de broodwinning van onze familie. Opa verhuisde in de jaren ‘30 van Volendam naar Breda om dichterbij zijn klanten te zijn en bestierde een ambulante vishandel op markten in Antwerpen en West- Brabant.’
Van markt tot supermarkt
‘Mijn vader ging als één van de eersten vis verpakken en verkopen aan de groothandel. Ik had het bij de Marine naar mijn zin en wilde net bijtekenen, toen pa vroeg of ik hem wilde komen helpen. Later kwam mijn broer erbij en zagen we opnieuw hoe de handel zich verschoof. Vis werd steeds meer in supermarkten verkocht. Om deze markt te kunnen bedienen moest er geïnvesteerd worden. Voornamelijk in de ontwikkeling van vershoudverpakkingen. Die transitie ging niet zonder slag of stoot, maar uiteindelijk liet mijn vader het aan ons over. In 1988 werden Marcel en ik eigenaar.’
Fors uitgebreid
Inmiddels is het halletje op industrieterrein Moleneind fors uitgebreid door verschillende verbouwingen en de koop van twee buurpanden. Rick: ‘We hebben een grote productiecapaciteit voor het zouten, snijden, roken, marineren, verpakken en etiketteren van vis tot een consument-gereed product. De supermarkt geeft alleen de prijs door die we op de verpakking moeten vermelden. Het prijsbeleid van vis verandert jaarlijks. Dat heeft te maken met de te vissen quota, die vanuit Brussel toegewezen worden. We kopen direct bij de rederij. Half januari wordt er gevangen en eind februari is het quotum al opgevist, daarom is het zaak om de benodigde soorten op tijd vast te leggen.’
Prix d’Elite
‘Het is een traditioneel product, waarvan supermarkten in het verleden niet zo goed wisten wat ze ermee aan moesten. We zijn er innovatief op ingesprongen en kijken scherp naar wat er in de markt gebeurt. Om de consument aan te spreken, verpakken we bijvoorbeeld in kleinere porties en bedenken we allerlei smaakvariaties. Gemarineerde vis, sushi, tapas, fingerfood. In 2006 waren we het eerste Nederlandse bedrijf dat The Best Retail Price won bij Prix d’Elite. We hebben een verpakkingsinnovatie doorgevoerd genaamd ‘skinpack’, waardoor het product vers en mooi presentabel blijft. Voor zoiets moet je een hele productielijn veranderen en ontstond ruimtetekort. Bij onze laatste uitbreiding hebben we meteen een professionele keuken ingebouwd, waarin we experimenteren en presenteren.’
Van levensbelang
‘Marcel en ik doen beide aan productontwikkeling. We bedachten gemarineerde en voorgegaarde vis die je zo op de barbecue kunt leggen en voor een wedstrijd mixte ik verschillende soorten boemboe-marinades met zalm, tonijn en pangasius, die je in een handomdraai op tafel zet. Ik test het uit op familie en vrienden. Vinden ze het lekker, dan gaan we er mee verder. Nederland heeft een bloeiende visindustrie maar de minste visconsumptie per hoofd van de bevolking. Buitenlanders slepen we mee naar de haringkraam maar zelf eten we het nauwelijks. Daarom is goede marketing van levensbelang. We hebben wel eens zo’n goede slogan bedacht dat een reclamebureau ons voorstelde die vast te leggen. We benadrukken dat vis behalve lekker en gezond ook heel betaalbaar is.’
Bekend
‘Neem vers gerookte makreel; wat mij betreft één van de lekkerste vissen die er is en bovendien zit het ramvol Omega 3. De prijs ervan is 90 cent per 100 gram. Zelfs boterhamworst is duurder! Let wel: we hebben het hier over het laatste wild gevangen product wat we nog eten, de rest is gecultiveerd. Er zijn geen bio-industrie-makrelen. Tegenwoordig wordt alles goed beheerd vanuit MSC, een milieukeurmerk voor duurzame wildvangstvisserijen. Het grootst voorziene probleem van de toekomst is de aanwinst van productiekrachten. Daarom zetten we vol in op automatisering, wat vanwege de hygiëne-eisen ook wel zo praktisch is. Nu is onze vis voornamelijk te koop als huismerk van de diverse supermarktketens. Mijn volgende doel is om ons merk Bond Seafood bekend te maken.’
Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema