‘Ik krijg heel veel media-aandacht en vanuit commercieel oogpunt is dat goed. Maar ik wil niet dat ons personeel denkt dat ik mezelf zo belangrijk vind. Ik heb nog niks gepresteerd; mijn vader heeft dit met zijn mensen opgebouwd.’

Rick Meesters (23) deelt de tijd in tweeën. Er zijn gebeurtenissen van vóór 3 mei 2017 en na die datum, waarop alles veranderde. Zijn vader Ad, directeur/ eigenaar van Liad Electronics in Breda, kreeg die dag de verpletterende diagnose dat hij ongeneeslijk ziek was.

Relaxed leventje
‘Twee weken geleden ben ik afgestudeerd aan de Avans Hogeschool in Breda, small business & retail management. Ik heb de opleiding gelukkig netjes in vier jaar af kunnen ronden. Mijn zus Emma deed bedrijfseconomie, broer Alex heeft een verstandelijke en lichamelijk beperking en woont in een zorgboerderij, mijn moeder werkt in de zorg. Ik ben de jongste. Voor 3 mei had ik een relaxed leventje als student; ik woonde nog thuis, had een bijbaan in de horeca en ging met vrienden op stap. De uitslag van het ziekenhuis kwam geheel onverwacht: alvleesklierkanker met uitzaaiingen naar de lever. Bijna direct stuurde mijn vader het personeel een mail: hij zag geen andere mogelijkheid dan de zaak te verkopen. Later bleek dat hij dat vooral had besloten om ons geen druk op te leggen.’

Meteen praktisch
‘Pa ging meteen praktisch aan de slag. Hij deed bijna alles zelf, ook de financiële
administratie, en legde Emma en mij uit hoe we die van hem over konden nemen. Ik merkte dat ik het fijn vond om ‘s zondags in mijn eentje op de zaak te werken en trok het steeds meer naar me toe. Eind mei bood een kennis van mijn vader zijn hulp aan. Hij was net als pa lid van de Raad van Commissarissen bij de Rabobank en ervaren in bedrijfsvoering. Hij werd interimdirecteur; we gingen samenwerken. Van lieverlee ontstond de gedachte dat een abrupte verkoop niet hoefde. Gelukkig begon de zomervakantie en kon ik veel tijd spenderen aan Liad. Ik leerde snel van mijn vader, stelde vragen, sprak met het personeel en draaide mee in de productie.’

Mindere dag
‘Toen duidelijk werd dat pa het ziekenhuis niet meer zou verlaten, ben ik ‘s maandags naar de zaak gegaan om onze 50 medewerkers op de hoogte te stellen. Dat was het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan. Op donderdagavond 16 november is hij overleden. Een bekende uitspraak van mijn vader was: ‘accepteren en doorgaan’, dus dat doe ik nu. Pa kende ieders verhaal hier, hij was heel sociaal en betrokken. Ook buiten de zaak; hij is mede-grondlegger van de zorgboerderij waar mijn broer woont. Wanneer ik een mindere dag heb ga ik er koffie drinken en komt er weer een glimlach op mijn gezicht. Er heerst een geweldige sfeer, het team van begeleiders leidt alles vrolijk in goede banen. Ze zorgen voor regelmaat en hebben iets voor elkaar over. Daar steek ik wat van op.’

Gas geven
‘Ik ben verantwoordelijk voor verkoop en financiën. Ik leer nog dagelijks bij over techniek; je moet de taal van je klanten kunnen spreken en begrijpen waar het over gaat. Pa besloot drie jaar voor zijn dood om nog eens flink gas te geven. Dat resulteerde in een gloednieuw pand, de aanstelling van een verkoper en investeringen in nieuwe machines en een modern voorraadsysteem. Sindsdien is de productiecapaciteit van Liad Electronics met 80 procent toegenomen, waardoor onze omzet bijna verdubbeld kan worden. Daarin zie ik mijn uitdaging. Ik bezoek beurzen, ben actief met acquisitie en netwerken. Over tien jaar hoop ik dat hier een verdieping bovenop staat en onze capaciteit nog verder is uitgebreid, evenals het personeelsaantal.’

Verkeerde uitspraken
‘Ik heb er nooit over gedacht om mijn vader op te volgen. Als hij was blijven leven had ik dat waarschijnlijk ook niet gedaan. Ik heb geen technische achtergrond en wist niet dat je dan toch een bedrijf als dit kunt leiden. Ik heb al een hoop fouten gemaakt; van typefouten tot verkeerde uitspraken. Desondanks hebben de mensen waardering voor me. Ze vinden mijn keuze ‘geweldig’, maar ik begrijp dat die mening vooral emotioneel is. Als we volgend jaar failliet gaan voel ik me verantwoordelijk. Als we winst behalen is dat toch met name aan het personeel te danken. Mijn drijfveer is om het bedrijf te behouden en zo succesvol te maken dat pa trots kan zijn.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema