Wereldwijd groeit de kloof tussen arm en rijk. Van links tot rechts (de ene wat meer dan de ander) maakt zich hier zorgen over. Vermogen maakt inkomen, arbeid steeds minder. Een van de symptomen, misschien wel een van de oorzaken hiervan, is het uitsterven van het werknemerschap.

Werknemers zijn de mussen van werkend Nederland. Vroeger waren ze ontelbaar. Tegenwoordig moet je ze met een vergrootglas zoeken.

Moderne economie

Een van de redenen dat de werknemer op uitsterven staat, is de explosieve groei van Platforms. U kent ze wel: Uber, Deliveroo, Helpling. Ik moet eigenlijk zeggen: u kent ze zeker, want de moderne economie is meer en meer gebouwd op die Platforms. Een Platform is een commerciële, in hoge mate gedigitaliseerde onderneming waar de vraag van consumenten (Wie kan mij naar Schiphol brengen? Wie kan mij een lekker maaltje bezorgen? Wie kan voor mij een helpende hand aan bed regelen?) en het aanbod in de markt (ik, ik, ik) bij elkaar gebracht wordt.

Ieder voor zich

Een Platform voldoet aan al onze consumentenwensen: snel, digitaal en 24\7. Tegelijkertijd vinden velen die voor een Platform werken het ook heerlijk: vrij, flexibel en geen klef collegiaal kantoorgedoe (zoals bijvoorbeeld op een advocatenkantoor). Het grote probleem met Platforms is echter dat het ieder voor zich is (wat op zich uitstekend past in onze hyper geïndividualiseerde maatschappij). Maar ben je ziek, zwak of misselijk dan is er niets: geen arm van een collega om je heen, geen bedrijfsarts die naar je omziet en geen reguliere uitkering.

Omkijken

Nou erger ik me soms samen met een klant aan een werknemer die volkomen uit de pas loopt en waar geen kruid tegen gewassen lijkt, of aan een werknemer die er alles aan lijkt te doen om twee jaar – doorbetaald – ziek te blijven. Ik heb hier waarschijnlijk ooit wel eens een Telegrafiaanse opmerking over gemaakt in de kroeg, maar Platforms…? We kunnen met z’n allen toch wel iets bedenken waarbij we in ieder geval ook beter naar elkaar omkijken?