Blog Cristel Rijnen: Van plastic soup naar processierups naar…

Tot een aantal weken geleden werden we overspoeld door de media met filmpjes en artikelen over hoe er 30 plastictasjes uit de maag van een aangespoelde walvis werden gevist. Hoe een schildpad verstrikt zit in een plastic puinhoop en hoe ziek we zelf kunnen worden van de microplastics die in zee achterblijven en hoe, door het eten van vis, dit ook in onze lichamen belandt.

Vandaag de dag hebben we het daar even niet over en dat geeft als kunststofproducent best even wat rust als ik heel eerlijk ben. Want we praten vandaag de dag over de overlast die de eikenprocessierups veroorzaakt en hoe we deze ‘plaag’ gaan bestrijden. Kunnen we de opmars van deze diertjes nog stoppen? Moeten we massaal bestrijdingsapparatuur bijmaken om alle nesten weg te kunnen zuigen? Moeten we proactief aan de slag met het timmeren van vogelhuisjes voor het volgende seizoen? Moeten we de nachtvlinders gaan vangen zodat er geen nieuwe eitjes gelegd gaan worden? Het gebruik van bestrijdingsmiddelen is in ieder geval uit den boze, want dat komt niet ten goede van de boom.

Overlast
Regelmatig hoor ik op straat terug dat het in Nederland toch van de gekke is dat de bomen beschermd moeten worden en de mens nu met die overlast zit opgescheept. Ik knik dan instemmend mee, want ook ik heb dit seizoen al vier keer onder de bulten gezeten en mijn kinderen kunnen niet meer vrijuit in de tuin spelen zonder hele nachten wakker te liggen van de jeuk.

Krab jezelf eens achter de oren
En toch, als ik daar dan later nog eens over nadenk, dan ‘krab’ ik me achter de oren.  Want wat maakt de mens nou het superieure ras? Waarom zijn wij belangrijker dan die boom? Of zelfs dan die rups? Die kan er toch ook niets aan doen, dat hij wordt geboren met die vervelende brandharen? En als ik dan nog even verder mijmer: zouden ze op de zeebodem nu ook crisisoverleg hebben? Want die mensenplaag loopt nu onderhand toch echt wel uit de hand. Het worden er steeds meer en ze storten zoveel vuil in zee, dat we niet meer onbekommerd kunnen zwemmen.

Wat is next?
Als verwerker van ‘kunststof’ gaat het me aan het hart, dat ons mooie product, wat de mens zoveel extra leefcomfort biedt tegelijkertijd zoveel overlast veroorzaakt voor onze medebewoners en natuur. Wij kunnen ons niet verschuilen achter ons geboorterecht. Wij hebben een keuze. Ga bewust om met je afval, loop die extra meter omdat daar wel een container staat, bedenk je bij iedere aankoop of je het echt nodig hebt en verschuil je er niet achter dat het probleem elders op de wereld toch veel erger is dan bij ons.

Ook na de processierups komt er vast weer iets anders. Vast en zeker buiten onze schuld. En iets groots waar we weer met zijn allen naar kunnen wijzen. Maar wees wijs, en wijs de volgende keer eens naar jezelf ;-)

#stoftotnadenken #consumptiegedrag #afvalmanagementsystemen #mensenplaag