Mijn cijfer voor de economische barometer staat op een 6-. Brexit en Trump zingen samen een duet getiteld ‘Onzekerheid’ en dreigen het verwachtingsvolle voorjaar te beïnvloeden met miezerbuien.

Milieuactivist
Over het klimaat gesproken: samen met zeventig andere economen ondertekende ik laatst de oproep voor een CO2-heffing. Normaal ben ik niet zo’n milieuactivist, maar nadat ik me verdiept had in de uitkomsten van de zogenaamde klimaattafels, werd het me te gortig. De burger lijkt de rekening bijna volledig te moeten betalen, terwijl de industrie op zijn minst voor een derde verantwoordelijk is voor de uitstoot. En die industriële bedrijven bedingen vervolgens allerhande kortingen en krijgen nog subsidies op de koop toe. Aan de ene kant is het van levensbelang dat we de klimaatdoelen halen, aan de andere kant is het wel degelijk een economisch probleem. Hoe verdeel je het geld?

We lopen achter
Er is op Europees niveau al een voorstel om CO2-heffing in te voeren voor de industrie, maar de verhouding klopt niet. Industriële bedrijven betalen nu 20 euro voor het uitstoten van een ton koolstofdioxide en dat moet misschien wel naar 50. Canada en China, maar ook Europese landen als Finland, Frankrijk, Ierland, Noorwegen, Zweden en Zwitserland, heffen al CO2-belasting. Van Nederland mogen we hierin een extra inspanning verwachten; wij lopen wat betreft verduurzaming echt achter.

Te veel uitzonderingen
Zo’n heffing zou de beste maatregel zijn die je kunt treffen voor het klimaat. Er is meer dan voldoende bewijs dat het werkt. Op dit moment functioneert het Europese systeem nog niet, maar dat komt omdat er te veel uitzonderingen worden gemaakt en de prijs voor emissies veel te laag is. Bovendien is de prijs te beweeglijk, want afhankelijk van vraag- en aanbod op de emissiemarkt. We zouden naar een vaste minimumprijs voor uitstoot moeten. Tenminste als we het klimaatakkoord van Parijs willen waarmaken. De beste oplossing krijgen we natuurlijk pas wanneer we deze uitdaging met de wereldtop aangaan. Helaas, zolang Trump door het Witte Huis ijsbeert, is er voor de echte ijsberen vooralsnog weinig hoop op een zonnige (maar frisse) toekomst.