Allereerst mijn cijfer voor de wereldeconomie (een vijf, ik wens ons allen veel succes) want economie is mijn metier. Dat ik daarnaast ook lezen, schaken en lekker eten belangrijk vind, is fijn voor mij maar dat is niet mijn expertise. Ik ga je dus geen recensie geven over het beste restaurant in de regio of lobbyen voor een begenadigd auteur. Ieder zijn vak.

Stokpaardjes
Waarom vertel ik je dit? Soms lijkt iets enorm sympathiek maar snijdt het in tweede instantie geen hout. Christine Lagarde, de huidige president van de Europese Centrale Bank (ECB) heeft een stokpaardje, net als haar voorgangers. President Jean-Claude Trichet riep meer dan eens: ‘We hebben maar één naald in ons kompas en die naald is prijsstabiliteit’. Trichet werd in 2011 opgevolgd door Draghi (graaf Draghila uit mijn vorige column) die beroemd werd met zijn frase: ‘Whatever it takes’. Stoere oneliners!

Kern van de missie
Christine Lagarde zwaait een verrassend groene scepter. Zij verkondigt nu dat de bescherming van het milieu de kern van haar missie wordt. Maar, los van Lagardes goede bedoelingen, kan dat wel? In hoeverre is de ECB bevoegd om zich hiermee te bemoeien? Aan de ene kant lijkt er ruimte voor. De centrale bank moet bijdragen aan de algemene doelen van de Europese Unie, zolang dat niet ten koste gaat van de primaire verantwoordelijkheid (bewaking van de prijsstabiliteit). Dus zou er wel degelijk ruimte zijn voor een groen monetair beleid, omdat bewaking en verbetering van het milieu immers een doelstelling van de EU is.

Geen nieuwe hobby
Toch vind ik dat Christine allereerst bezig moet zijn met haar grootste verantwoordelijkheid: het behalen van de inflatiedoelstelling. En zolang het opkoopprogramma van de ECB een wissel trekt op de financiële stabiliteit, heeft ze volgens mij helemaal geen tijd voor nog een derde nieuwe ‘hobby’, die niet bij het mandaat hoort. Bovendien bekleedt ze voor deze missie niet de juiste functie. De aanpak van klimaatverandering moet democratisch gelegitimeerd zijn en is daarom de verantwoordelijkheid van regeringen en overheden. Mensen die verkozen zijn door het volk. Als de ECB zich hiermee gaat bemoeien, ondermijnt ze daarmee haar onafhankelijkheid.