Beste lezers, dit wordt mijn laatste column in dit blad. Zoals je van mij gewend bent krijg je een rapportcijfer. Maar eerst nog even dit. Ik heb een nieuwe titel: ‘emeritus professor’.

Brief
Het vak dat ik koos heeft me een dynamisch leven en inspirerende contacten opgeleverd. Na bijna 34 jaar hoogleraar financiële economie te zijn geweest, is mijn emeritaat nu een feit. Op vrijdag 9 oktober hield ik mijn afscheidsrede in de aula van Tilburg University. Vanwege corona was daarbij een kleiner publiek aanwezig dan gebruikelijk. Over media-aandacht had ik echter niet te klagen en ik werd verrast door een aantal mooie en zelfs ontroerende brieven. Ik wil uit eentje citeren: ‘Je hebt mij, mijn voorgangers en vele Haagse soortgenoten voortdurend van advies gediend, aangespoord en kritiek gegeven. (…) Dank daarvoor en chapeau! Ik denk je goed genoeg te kennen om te vermoeden dat je het emeritaat niet achter de geraniums gaat doorbrengen. (…) Vandaar dat ik maar gewoon zeg: tot ziens en hartelijke groet. Mark Rutte’.

Geraniums
In januari gaf Ed Glaeser, chairman van de Economics Department van Harvard, de Cobbenhagenlezing. Toen Glaeser hoorde van mijn emeritaat, nodigde hij me uit als gasthoogleraar voor de komende drie jaar. Ik accepteerde zijn aanbod. Onze premier heeft gelijk: de geraniums trekken mij geenszins. Emeritus betekent ‘in ruste’ en dat is nou eenmaal niet mijn aard. Misschien heeft dat te maken met het feit dat ik uit een ondernemersfamilie kom. Eijffinger behang, inderdaad. Hoewel ik terug kan kijken op een boeiende carrière en blij ben met mijn beroepskeuze van destijds, bezit ik ook het DNA van mijn familie.

Verschil maken
Ondernemers moeten creatief, zelfstandig en soms moedig zijn. Met name bij crises zoals de huidige. Durven om innovatief te zijn; zoekend naar mogelijkheden die het verschil maken. Daarom is mijn laatste rapportcijfer voor de Brabantse ondernemer die niet rust, maar steeds opnieuw de rug recht. Een 10 voor je inzet. Het ga je goed!