Koos Kluytmans Interieurs viert dit jaar haar 55-jarig jubileum. Niet niks in deze tijd, zeker niet voor een familiebedrijf. En dat terwijl haar filosofie er niet een van dertien in een dozijn is. ‘Goedkoop heeft in onze overtuiging weinig met de laagste prijs te maken, maar alles met de letterlijke betekenis van het woord: een goede koop’, aldus eigenaar Jack Kluytmans. Een visie die hij graag aan zijn klanten overdraagt.

Toen zijn ouders 55 jaar geleden met de interieurzaak begonnen, waren de tijden heel anders. ‘Mensen hadden zich er na de oorlog weer bovenop gebokst en goed gespaard. Ze waren blij dat ze eindelijk weer iets moois in huis konden neerzetten en kochten meubels die dertig, veertig jaar mee moesten’, vertelt Jack. Eind jaren tachtig kwam ineens het grootwinkelbedrijf op, een grote verandering in de branche. Ouders Koos en Corrie gingen zich meer richten op hoge kwaliteit en goede service. ‘Toen mijn broer Wim en ik de winkel in 1995 overnamen, zijn we die visie steeds verder vorm gaan geven’, aldus Jack.

Korting kopen
Voor Jack is het heel eenvoudig: hij wil dat consumenten een goede koop doen, in de breedste zin van het woord. ‘In de marketing wordt de term goedkoop volledig misbruikt: drie halen twee betalen, tweede product gratis, van voorconstructies, noem maar op. Maar als ik mijn tweede matras gratis zou aanbieden, kan dat maar twee dingen betekenen: óf ik draai verlies, óf ik reken voor dat eerste matras een oneigenlijk hoge marge. De eerste optie is niet wenselijk, de tweede niet eerlijk.’ Met een simpel rekenvoorbeeld geeft hij aan wat hij om zich heen vaak ziet gebeuren. ‘Stel ik maak zelf een tafel waarvan ik weet dat die aan materiaal en uurloon niet meer dan 500 euro zou moeten kosten. En vervolgens roep ik: deze prachtige tafel van 2500 nu voor slechts 1500 euro.’ Jack vindt zo’n werkwijze een doorn in het oog en kan niet begrijpen dat consumenten erin trappen. Ze kopen volgens hem nog eerder korting dan een product en hebben niet door dat ze in feite opgelicht worden. ‘Ze varen soms zelfs blind op de ‘beste koop’ volgens de Consumentengids’, zegt Jack verbijsterd. En dus wil hij consumenten graag wijzen op eerlijke producten.

Met twee maten meten
Eerlijkheid is dan ook een sleutelwoord in Kluytmans’ bedrijfsvoering. En dat gaat in Jacks ogen verder dan vrije mededinging en het voorkomen van monopolies, waar hij de Eurocommissaris telkens over hoort praten. ‘Onderwerpen als verantwoord produceren en kwaliteit van producten zijn minstens zo belangrijk, maar daar hoor je niemand over. Ja, tot er in april die ramp in een textielfabriek in Bangladesh gebeurde, dan is het hele land in rep en roer.’ Maar Jack gelooft dat het naïef is om te denken dat wat in Bangladesh gebeurd is niet op zeer grote schaal ook elders in de wereld gebeurt. Precies om die reden blijft zijn bedrijf dan ook zoveel mogelijk af van alles wat ver weg gemaakt wordt. Omdat het simpelweg niet te beoordelen is onder welke omstandigheden die producten gemaakt worden. ‘Als het om onze eigen kinderen in Nederland gaat, worden ze van alle kanten beschermd. Maar als kinderen in China twaalf uur per dag in een fabriek zitten en onder erbarmelijke omstandigheden producten maken die vervolgens op de Nederlandse markt aangeboden worden, mag het ineens wel. Ongelooflijk vind ik dat.’

Normen stellen
Dat het bedrijf een sterke maatschappelijke verantwoordelijkheid voelt, blijkt ook uit het partnerschap dat zij dit jaar is aangegaan met Right To Play, een internationale organisatie die zich inzet voor het recht van ieder kind om te spelen en te sporten. Jack legt uit al jarenlang veel aan sponsoring van lokale en regionale verenigingen te doen. Maar alleen sponsoring vond hij niet meer genoeg, hij wilde zijn steun graag meer lading geven. Als vader van vier kinderen in de leeftijd van acht tot dertien jaar merkte hij hoe belangrijk sport en spel is in de ontwikkeling van een kind. ‘De koppeling met het goede doel Right To Play was dan ook snel gemaakt’, vertelt hij. Dat het in tijden van crisis bijzonder is om aan goede doelen te schenken, vindt hij onzin. ‘Luister, het gaat met Nederland erg goed. We stellen alleen hele hoge normen. In de vakantietijd komen er reclames van twintig pretparken langs, die een entree van 30 euro vragen en drie euro rekenen voor een drankje. De eigen boterhammen mogen niet eens mee naar binnen, maar toch moeten we er met z’n allen naartoe.’ Met de klaagzang over pensioenen die niet meer geïndexeerd zijn, heeft hij ook weinig. ‘We moeten ons niet laten leiden door bekrompenheid. Er zijn landen waar mensen er 20 of 30 procent op achteruit gaan, dat is pas een probleem.’ Natuurlijk bedoelt Jack niet dat dat dan de norm moet zijn, maar, zo zegt hij: ‘we moeten dingen we  in verhouding blijven zien. In ons land hebben we het gewoon heel goed.’