Een bijzonder bouwproject. Zonder projectontwikkelaars. Met zelfbouwers en samenbouwers. Op een toplocatie tussen groen en water. Aan de Jan Sluytersstraat ontwikkelt gemeente ‘s-Hertogenbosch een unieke woonbuurt waar aankomende bewoners vrij spel krijgen. Raros Bouw zorgt dat woondromen uitkomen.

De jonge Ruud van Nistelrooij trapte er geregeld een balletje. Maar waar tot voor kort het oefenterrein van FC Den Bosch lag, verrijst nu het Jan Sluyterscomplex. Op een paradijselijke plek, stelt de website van het project. Met ruimte voor zelfbouw. Als alles volgens plan verloopt, worden de woningen in de loop van 2018 opgeleverd. Een groot aantal wordt gebouwd door Raros Bouw.

Droomhuis
‘We zijn een allround bouwbedrijf en leveren het totaalpakket: ontwerp, nieuwbouw, verbouw, aanbouw, renovatie en restauratie. De afgelopen jaren deden we vooral grote verbouw- en renovatieprojecten. Door de crisis heerste er bij mensen toch een zekere voorzichtigheid. Maar sinds de economie aantrekt, zien we een duidelijke toename van nieuwbouw’, vertelt Geoffrey van Rosmalen, mededirecteur Raros Bouw. ‘Opvallend daarbij is dat bouwers steeds vaker het heft in eigen handen nemen. Ze regelen zelf de bouw van hun droomhuis. Gaan zelf op zoek naar een architect en aannemer. En doen dat alleen of met gelijkgestemden. Bouwprojecten met een Collectief Particulier Opdrachtgeverschap
of Building Apart Together nemen zienderogen toe. Als aankomende bewoners zelf optreden als ontwikkelaar, zorgt dat uiteraard voor een kostenbesparing. Het maakt woningen ook betaalbaar voor wie een modaal inkomen heeft. De projectontwikkelaar is er immers tussenuit gehaald.’ 

Samen bouwen
Jos Raaijmakers, de andere eigenaar van Raros Bouw voegt eraan toe dat gemeentes deze manier van bouwen eveneens toejuichen. In het Jan Sluyterscomplex stelt de gemeente Den Bosch dan ook 34 kavels ter beschikking voor zelfbouw: vier CPOprojecten en twee BAT-projecten. Raros Bouw bouwt veertien starterswoningen voor ‘CPO Jan Sluyters, here we come’. ‘Het gaat om respectievelijk negen en vijf aaneengesloten woningen. Verder bouwen we ook nog twee vrijstaande woningen en een tweekapper. Dat laatste is een duoproject.’ Afwijkende wensen Hoe zit het met individuele woonwensen? Is daar binnen een Collectief Particulier Opdrachtgeverschap nog ruimte voor? ‘De bewoners bepalen eerst samen hoe hun woningen er moeten uitzien. Het resultaat van die denkoefening presenteren ze vervolgens aan een bouwteam. Binnen de standaard en binnen het budget, is er altijd wat ruimte voor afwijkende wensen. Want met name aan de badkamer en keuken wil iedereen toch een eigen invulling geven’, stelt Jos.

Stukje vastgoed
‘In dit soort bouwprojecten is Raros als mkbbedrijf de ideale partner’, vindt Geoffrey. ‘We hebben korte lijnen, zijn een platte organisatie en hebben tegelijk een schat aan technische kennis in huis. Iedereen die bouwt gaat blanco het proces in. Wie bouwt, heeft hulp nodig. Zo simpel is het. Onze inbreng zorgt ervoor dat aankomende bewoners een hogere kwaliteitswoning krijgen. Daarnaast zijn we een BouwGarantaannemer. BouwGarant geldt als hét keurmerk in de bouw. Om dat label te mogen dragen, moet je aan een reeks kwaliteitseisen voldoen. Eisen die te maken hebben met de wijze van offreren, de manier waarop je meer- of minderwerk berekent en de werkwijze bij oplevering. Ook het aspect kredietwaardigheid wordt gecontroleerd. Als je eenmaal dit garantielabel hebt, word je bovendien regelmatig getoetst door een onafhankelijke instantie. Voor hypotheekverstrekkers is het belangrijk te weten dat hun cliënt in zee gaat met een BouwGarantaannemer. Meer nog, het gebeurt steeds vaker dat ze dit als vereiste stellen. Met een BouwGarant-aannemer weten hypotheekverstrekkers zich verzekerd van een stukje vastgoed.’

Te weinig handjes
Gevraagd naar wat ze als grootste uitdaging in hun sector zien, hoeven Jos en Geoffrey niet lang na te denken: ‘Arbeidskrachten en de levertijd van productiegevoelig materiaal. Er zijn op dit moment gewoon te weinig vaklui. Iedereen vist in dezelfde kleine vijver. Tijdens de crisis werd het jongeren ontmoedigd, zelfs bijna afgeraden, om voor een bouw gerelateerde opleiding te kiezen. Met als gevolg dat er nu te weinig handjes zijn. We kunnen wel mensen gaan opleiden of omscholen, maar dan zijn we toch gauw vier of vijf jaar verder. Ondertussen groeit het aantal bouwprojecten in hoog tempo. Dus kijken we of we het tekort op een andere manier kunnen invullen. Via een architectenbureau zijn we bijvoorbeeld in contact gekomen met een Syrische asielzoeker uit Den Bosch. Hij werkte als timmerman in het familiebedrijf in Aleppo en wil heel graag aan het werk. We zijn aan het kijken of en hoe we hem kunnen inschakelen.’ ‘En wat de levertijden betreft: enerzijds wordt er met de aantrekkende bouw steeds meer besteld, anderzijds zijn er ten tijde van de crisis een aantal fabrieken omgevallen. Het zorgt ervoor dat we op dit moment twaalf tot veertien weken moeten wachten op breedplaatvloeren om maar een voorbeeld te noemen. Economische groei is mooi, maar het zorgt ook voor beperkingen’, concludeert Jos.

Tekst: Gerda Baeyens
Fotografie: Marjo van de Peppel