Ik vind het opschepperig (en weinig creatief) met andermans woorden te pronken. Alsof je zelf ook slim bent (echt niet). De alom bekende quote uit de titel – de woorden zijn afkomstig van Churchill die pleitte voor de oprichting van de Verenigde Naties in de nadagen van WO II – is echter too close to home om te laten liggen. Zelfs de grootste optimist zal niet betwisten dat het barre tijden zijn. De crises kruipen als ratten uit alle hoeken en gaten.

De klimaatverandering, met alle gevolgen van dien. Een recessie op til. Miljoenen mensen op drift en overal om ons heen ruiken autoritaire mafketels hun kans op glorie. In dit
geweld is, zoals altijd, alles van waarde weerloos: medemenselijkheid, vrijheid, begrip, zachtheid.

Vage vrijblijvendheid

Hoe kunnen we – met Winston in gedachten – al deze crises nou aangrijpen voor iets nieuws, iets goeds? Hoe komen we er nou beter uit? Het antwoord is allesbehalve nieuw, niet van mij, een open deur en kent een hoge mate van vage vrijblijvendheid, maar wat zou het toch fantastisch zijn als we niet meer zouden gaan voor onze eigen portemonnee, maar voor ons aller welzijn.

Met voeten getreden

En ja, als we het concreter maken wordt het meteen lastig. We moesten maar eens geen zaken meer doen met dubieuze alleenheersers, immorele regimes, landen waar mensenrechten met voeten getreden worden, met kinderarbeidfabrieken etc. Als de huidige crises in West-Europa ons iets leren is dat afhankelijkheid van onbetrouwbare lieden en geldwolven een strop om onze nek legt.

Schrijvertje

Op zoek dus naar keurige relaties. Geen spullen meer afnemen van of verkopen aan Rusland, Golfstaten, China, sweatshops in India. Maar waar ligt de grens, schrijvertje? Wie bepaalt wat goed en fout is? Wat moeten we doen als er geen andere opties zijn? We helpen de mensen in India toch ook als ze wat kunnen verdienen?

Nieuw kompas

We weten allemaal dat dat kletsica is. Het is natuurlijk gewoon een kwestie van willen en accepteren dat we er financieel fors op achteruit gaan, behalve moreel misschien en ons leven verandert. Natuurlijk zijn er duizend dilemma’s en evenzovele vragen, maar laten we het roer gewoon omgooien en koersen op een kompas dat afgesteld is op ons aller welzijn, op vrijheid van meningsuiting, op mensenrechten, op behoud van natuur. We weten het allemaal. Daarvoor hoef je geen sigaren te roken. Let our crises not go to waste.