‘Een waterdruppel is miljarden jaren oud. Het aantal liters water waarmee de aarde ooit begon, is niet toegenomen of verminderd.’ Eigenaar/ directeur Marjan Peters (43) van Pure Water, heeft als voornaamste tak van sport de ontwikkeling en verkoop van waterbehandelingsinstallaties.

‘Nederlands leidingwater is relatief gezien goed, maar het bevat metaaldeeltjes, zand, medicijnresten en bacteriën. Die oeroude waterdruppel wordt door de huidige industrie meer belast dan ooit. Het gebruik van gezuiverd water levert veel voordeel op voor de gezondheid.’

Loskomen
Haar zelfbewuste houding is in de loop der jaren gegroeid. ‘Hoewel ik altijd een ondernemend type ben geweest, moest ik een beetje loskomen. Enerzijds van mijn tweelingzus, met wie ik tot de puberteit een twee-eenheid vormde. Anderzijds van mijn krachtige vader die ook ondernemer was. Zijn mening was enorm belangrijk voor me; ik zocht bevestiging bij hem.’ Marjans moeder was de eerste vrouw binnen wasmiddelbedrijf Dobbelman die erop stond te blijven werken toen ze ging trouwen. ‘Dat was opmerkelijk in de jaren ‘60. Mijn moeder is ook een doorzetter.’

Eerste liefde
‘Ik studeerde cultureel maatschappelijke vormgeving aan de Hogeschool Utrecht. Daar leerde ik vooral om mijn competenties te ontplooien, met name op het gebied van pr en communicatie. Ik zat net op kamers in Amersfoort toen ik mijn partner Michel ontmoette. Hij was mijn eerste grote liefde. Ik vind het heel vervelend als mensen een stempel op je willen drukken en gelukkig zijn zowel Michel als ik niet van huisje-boompje-beestje. We hebben beiden een vrije geest. We zijn niet getrouwd en hebben geen kinderen. Dat was nooit een groot verlangen en het is er gewoon niet van gekomen. Ik voel me wel een soort co-moeder van de kinderen van mijn zus. Het is prima zo.’

Tegen de gevestigde orde
‘Ik werkte bij een levensmiddelenconcern als coördinator opleidingen voor de retailers. Mijn compagnon Jan Bruntink was daar formule manager. We hadden meteen een zakelijke klik. We boksten samen tegen de gevestigde orde op.’ Lachend: ‘Wij vonden dat we alles véél beter konden en bespraken de wens om voor onszelf te beginnen. Toen in juni 2003 deze onderneming te koop stond, hebben Jan en ik het overgenomen. We werken complementair en versterken elkaar. Ook houden we elkaar bij tijd en wijle een spiegel voor.’

Hokjes
Het ondernemerschap bevalt Marjan. ‘Ik vind het fijn om van begin tot einde de touwtjes in handen te hebben en alle beslissingen zelf te kunnen nemen. Ik ben geen specialist maar een generalist. Het ene moment voer ik overleg met de accountant, het volgende ben ik bezig met productvernieuwing of denk ik mee met ons reclamebureau. Ik ben allergisch voor het in hokjes denken. Het personeel binnen deze onderneming is heel divers, zowel in leeftijd als achtergrond. Dat is geen bewuste keuze. Iedereen krijgt gelijke kansen of hij nu uit Tilburg, Groningen, Marokko of Turkije komt.’

Fingerspitzengefühl
‘Ik bouw op mijn intuïtie, fingerspitzengefühl, zonder de rationele kant uit te schakelen. We hadden ooit een buitendienstmedewerker, een Nederlandse jongen, die een drugsprobleem bleek te hebben. Hij verduisterde geld en we moesten hem ontslaan. Van zoiets lig ik op voorhand wel wakker, met name omdat je goed wil doen naar je klanten, maar wanneer een beslissing genomen is, laat ik het los. Mijn droom voor Pure Water is dat we een steeds belangrijkere speler in het veld worden. Iemand waar je rekening mee moeten houden. De langdurige contacten met onze klanten zijn daarin heel belangrijk en maken mijn werk nog boeiender.’

Tekst: Henrike Brouwer
Fotografie: Kees Bennema