´Ik wil het wel overnemen.´ Vijf jaar geleden verraste Marloes Wittebroek iedereen, zichzelf incluis, met deze gedurfde uitspraak. De onbevangen ondernemer van toen is inmiddels uitgegroeid tot directeur-eigenaar van een mooi bedrijf.

Als Marloes vertelt over haar ‘Elceco’ spat het enthousiasme en de bevlogenheid er vanaf. Als werknemer nam ze al geen genoegen met minder dan 100%, als ondernemer is ze op zijn minst gepassioneerd te noemen. En al doet ze het goed, het kan volgens haar nog altijd beter: ´in 2010 gaan we voor groei!´

Lokroep
Marloes Wittebroek groeide op in een warm nest. ´Ondernemerszin zat niet bepaald in de genen. Wat dat betreft ben ik echt het buitenbeentje van de familie want de rest van ons gezin zit in de zorg. Om er een beetje bij te horen, vertel ik steevast dat ik óók in de dienstverlenende sector ben gebleven, weliswaar met dit verschil dat mijn klanten MKB- en (inter) nationale bedrijven zijn,´ aldus Marloes. Niets liet vermoeden dat Marloes haar habitat zou vinden in de im- en exportwereld. Toen ze achttien was volgde ze in Arnhem de opleiding ESA - European Secretary Academy. ´Om de een of andere reden was ik ervan overtuigd dat ik ooit buiten Nederland werk zou vinden én ik wilde iets doen met marketing en management. ESA leek dus de ideale oplossing want met die opleiding hield ik alle wegen open. Het lot had het echter anders met mij voor; ik ging niet naar het buitenland maar kwam terecht bij een handelsonderneming in gedroogde melkpoeders. Ik werkte op de secretariële afdeling en zorgde voor de afhandeling van dossiers.´

Onvermoed stoer
De job bij het melkpoederbedrijf beviel Marloes dusdanig goed dat zij, toen haar man een baan in Veldhoven kreeg en ze besloten naar het zuiden te verhuizen, aanvankelijk elke dag heen en weer pendelde tussen Arnhem en ‘s Hertogenbosch. ´Na een tijd besefte ik echter dat dit op termijn niet haalbaar was. Ik heb toen een omzwerving gemaakt naar Hays Logistics in Veghel waar ik een paar jaar ben gebleven. Aanvankelijk startte ik op de afdeling Business development, later was ik bij Customs verantwoordelijk voor de sales van douaneactiviteiten. Januari 2004 bracht mij ‘an offer you can’t refuse’ zoals dat heet. Een Rotterdams bedrijf, Port Support, vroeg mij een voor Nederland nieuw product in de markt te zetten: de afhandeling van Letters of Credit (een documentair krediet) voor exporterende bedrijven. Het was precies wat ik wilde en samen met een collega ging ik aan de slag. Ik deed de acquisitie, zij nam de uitvoering voor haar rekening. Een jaar later besloot Port Support om de nevenactiviteiten af te stoten wegens teruglopende exportcijfers. Op dát moment heb ik heel stoer gezegd dat ik het wel van hen wilde overnemen. En zo gebeurde het dat ik als 28-jarige verder ging met ‘Port Support’ - ik had besloten om de naam nog een tijdje aan te houden want die was inmiddels goed bekend bij banken - en met de administratieve afhandeling van Letters of Credit. Simpel gesteld zorgen wij dat de juiste documenten voorgelegd worden bij de bank zodat de exporteur zeker is van betaling door de bank.´

Erkenning en groei
Onbevangen zette Marloes haar eerste stappen in de ondernemerswereld. Met succes, want haar bedrijf - dat inmiddels de naam ‘Elceco’ draagt - kent een gezonde groei. Meer nog, Marloes en haar team worden vandaag de dag door banken gezien als een gedegen en betrouwbare partij binnen het exportgebeuren. ´Dat is het mooiste compliment dat ze ons kunnen maken, het betekent dat zij vertrouwen in ons hebben. Dat was ook mijn plan: eerst streven naar erkenning, zorgen dat Elceco goed in de markt staat en intern goed georganiseerd is, en dan pas werken aan groei. Al ben ik bescheiden van aard, ik durf toch te stellen dat wij er stáán. Als je het afgelopen moeilijke jaar met zwarte cijfers weet af te sluiten, geeft je dat bestaansrecht. Althans, zo zie ik het. Ik ben trots op wat wij samen, als team hebben gerealiseerd. Nu is het tijd om te groeien, om de zaken grootser aan te pakken, gerichter te werken en de eigen regio te benaderen.´<

Leerlessen
Marloes zegt veel geleerd te hebben van het ondernemerschap: ´Blijf bij jezelf! Dat is de belangrijkste les die ik heb geleerd. Kijk naar je zwakke plekken en zorg ervoor dat je gedegen mensen hebt die dat aspect van jou kunnen overnemen. Ik weet wat het betekent om een grote klant te verliezen maar ik heb ook gezien dat mijn gedrevenheid daardoor niet minder werd. Positief blijven, niet zeuren maar aanpakken, is mijn motto.´ Hoe ze als baas is? ´Ik verwacht heel veel van mijn mensen. Ik pin hen niet vast op kwantiteit - de een heeft immers een grotere belastbaarheid dan de ander - maar ik verwacht wel kwaliteit. Ik ben geen harde tante; je zou mij eerder een sociale baas kunnen noemen. Daarnaast heb ik een geweldige man en dat maakt dat de combinatie moeder-directeur goed te doen is.´