Afstuderen voor haar dertigste en vervolgens, als één van de eerste vrouwelijke accountants, een eindverantwoordelijke functie uitoefenen, dát waren de zakelijke doelen die Sandra Prudon zichzelf stelde toen ze aan de HEAO studeerde.

Ze maakte het zichzelf ietwat moeilijk door de langst mogelijke weg erheen te nemen. Dit neemt niet weg dat ze op haar 30e registeraccountant was. Ambitie nummer 1 was alvast waargemaakt. Op 1 januari 2009 werd ze benoemd tot
partner bij BDO ’s-Hertogenbosch. Met deze benoeming realiseerde zij ook haar tweede doel. 'Eigenlijk wilde ik de kunstacademie gaan volgen, om precies te zijn handvaardigheid. Op school kreeg ik wat dat betreft, altijd enthousiaste reacties. Vol goede moed begon ik aan de toelatingsopdrachten. Ik begreep echter al snel dat er meer talent voor nodig was om door te breken. De beslissing om iets anders te gaan doen, was dan ook snel genomen. Ik volgde het voorbeeld van een paar klasgenoten en begon aan de HEAO. Enerzijds omdat de brede basis van het eerste jaar voor veel keuzemogelijkheden achteraf zorgde. Anderzijds omdat ik mezelf nog te jong voelde voor de universiteit en ik het toen ook te hoog gegrepen vond. Tijdens dat eerste jaar HEAO kregen we een aantal gastcolleges. Een van de gastdocenten sprak vol enthousiasme over het accountantsberoep. Zijn vurig betoog inspireerde mij dusdanig dat ik welbewust koos voor het vak. Ik heb de HEAO bedrijfseconomie afgemaakt, deed vervolgens het NIVRA-schakelpakket en haalde uiteindelijk mijn postdoctoraal accountancy.'

Geen vastigheid
´In tegenstelling tot wat de buitenwereld vaak denkt, is accountant een allesbehalve eentonig beroep´, beweert Sandra. ´Ik zou niet kunnen aarden in een routineuze kantoorbaan. Vastigheid trekt me niet aan; ik word zelfs onrustig als ik heel lang hetzelfde moet doen. Als registeraccountant heb ik de gewenste afwisseling. Ik ga met directies om de tafel zitten, maak analyses en geef adviezen. Kortom, ik ben betrokken bij de situatie van de onderneming in kwestie. En wat mij vooral prikkelt, is dat ik er een kijkje achter de schermen mag nemen.´ Hoezeer Sandra ook zweert bij afwisseling, jobhoppen is niet aan haar besteed. ´Ik ben al bijna mijn hele werkzame leven bij BDO´, lacht Sandra. ´In 1990, tijdens mijn derde jaar HEAO, liep ik stage bij BDO in mijn geboortestad Nijmegen. Direct na de stage vroegen zij mij of ik er in dienst wilde komen. Anderhalf jaar later was het zover. Ik heb toen nog bij één ander accountantskantoor gesolliciteerd. Maar eigenlijk was dat meer pro forma want ik was allang gevallen voor BDO. Vooral de ongedwongen, informele cultuur en de vrijheid die je krijgt, spraken mij aan. Enige vereiste is dat wát je doet, past in de strategie en het beleid dat door BDO is bepaald.´

Coöperatief coachen
Het zijn niet alleen de afwisselende contacten met klanten die Sandra voldoening schenken. ´Ik ben graag met mijn vak bezig - en daarin ben ik ook goed, al zeg ik het zelf - maar ik vind het net zo leuk om jonge medewerkers te begeleiden in hun ontwikkeling. Ik geloof in coöperatief coachen. Het betekent dat ik medewerkers een grote mate van vrijheid geef. Zij zijn zelf verantwoordelijk voor hun groei. Daartegenover verwacht ik van hen dat zij de verantwoordelijkheid die zij krijgen, ook dragen. En dat zij samenwerking als een vanzelfsprekendheid beschouwen. Daarom vind ik het ook belangrijk dat nieuwe medewerkers passen in de groep. Dat ze over de juiste karaktertrekken beschikken. Wat die dan wel zijn? Flexibiliteit, een zekere mate van accuratesse en kunnen openstaan voor zowel de mening als de kritiek van anderen. Doorzettingsvermogen is goed en een beetje eigenwijs zijn, kan geen kwaad. Té eigengereid zijn, kan echter niet.´

Veilige BDO-schoot
Sandra noemt zichzelf ambitieus maar niet ‘ondernemend’. ´Wat ik bij BDO realiseer, zou ik niet in een eigen bedrijf kunnen doen. Ik voel me prettig binnen de BDO-schoot. Ik hoef niet alles zelf of alleen te doen. Dat geldt ook voor de voor mij minder leuke aspecten van het vak. Ik ben bijvoorbeeld niet erg goed in koude acquisitie. Accountants zijn dienstverleners. Dat betekent dat je een niet-tastbaar product aanbiedt. In dat geval gaat het vaak om ‘gunnen’; bij een product daarentegen gaat het om al dan niet ‘nodig hebben’. Als dienstverlener moet je jezelf als persoon zien te verkopen, pas daarna komt je vakkennis. Dat vind ik nog wel eens lastig.´ Opmerkelijk genoeg lijkt ook in de dienstverlenende branche prijs als concurrentiemiddel op te rukken. Dat is met name het geval als de klant een grote onderneming is of deel uitmaakt van een multinational. Bij de voornamelijk MKBklanten van BDO is de band met hun accountant erg belangrijk. Zij willen vooral een betrouwbare en vertrouwde partner. Iemand die letterlijk en figuurlijk dicht bij hen zit en daarnaast vanzelfsprekend niet de hoofdprijs vraagt.´Het zijn tenslotte wel ondernemers´, rondt Sandra af.