Mag ik de gelegenheid te baat nemen om aan onverbloemde promotie te doen (en tegelijkertijd een ergernis aan te kaarten)? Dank. Daar komt ‘ie. De dag voordat ik dit stukje tikte, had de kantonrechter John Reid (u kunt ‘m kennen als Rijdende Rechter of als een van de Fokke & Sukke-makers) twee zaken geweigerd.

Ik vind het opschepperig (en weinig creatief) met andermans woorden te pronken. Alsof je zelf ook slim bent (echt niet). De alom bekende quote uit de titel – de woorden zijn afkomstig van Churchill die pleitte voor de oprichting van de Verenigde Naties in de nadagen van WO II – is echter too close to home om te laten liggen. Zelfs de grootste optimist zal niet betwisten dat het barre tijden zijn. De crises kruipen als ratten uit alle hoeken en gaten.

Om je heen zie je dat onzekerheid hard toeslaat. ‘The times they are a-changin’ (Bob Dylan). Er is veel stress en angst voor al het nieuwe. We lijken van de ene crisis naar de andere te gaan. Na twee zware coronajaren zitten we nu middenin oorlogsdreiging, een energiecrisis, inflatie en klimaatproblemen. Het trekt diepe sporen in het maatschappelijke en persoonlijke leven. In mijn praktijk klinkt luid de vraag: hoe je weg te vinden en het nieuwe jaar goed op te pakken?

Op het moment dat ik dit stukkie typ, woedt het WK in Qatar. U weet wel, dat toernooi waarbij de belangrijkste wedstrijd gespeeld wordt tussen de Mensenrechten (bij wie Nederland linksachter speelt), gecoacht door de Publieke Opinie en het Grote Geld, gecoacht door Infantino himself.

Weet u nog, in de goede oude tijd: iedereen had RSI. Nu hoor je daar niemand meer over. Niet alleen mode kan in de mode zijn. Ook allerlei maatschappelijke fenomenen als messentrekkerij, actieve herinneringen of whiplash kunnen dat zijn. Ineens heeft dan iedereen ermee te maken. Hoe moet je dat noemen? Inspiratie?